عراق؛ این کشور همسایه غربی که انگار قرار نیست رنگ آرامش به خود ببیند این روزها بار دیگر در کانون توجهات منطقه ای و جهانی قرار گرفته و به سرخط خبری رسانه‌ها تبدیل شده است. اعتراضات مردمی در این کشور علیه فقر و فساد اول اکتبر سال جاری (۹ مهر) در میدان «التحریر» بغداد و برخی از استان‌های جنوبی این کشور کلید خورد؛ اعتراضاتی که در روزهای نخست کاملاً مسالمت‌آمیز و رنگ و بوی معیشتی داشت، اما بلافاصله با ورود عناصر فرصت‌طلب و پشت پرده به سمت خشونت و آشوب هدایت و مطالبات اقتصادی، کم‌کم به شعار علیه دولت و حکومت سیاسی تبدیل شد. در این اعتراضات که وارد سومین ماه خود شده است، تلاش برخی از طرف‌های منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای در تغییر دادن سمت و سوی آن از مسیر درست به سمت اغراض سیاسی کاملاً مشهود و عیان است. حمله به کنسولگری ایران در کربلا و نجف و همچنین هتک حرمت برخی اماکن مذهبی در روزهای اخیر توسط عناصر معلوم الحال، دو رخداد مهمی هستند که نمی‌توان به راحتی و بدون تحلیل از کنار آن‌ها عبور کرد. همه این مسائل سبب شد پای صحبت حجت الاسلام و المسلمین سید حمید حسینی از رهبران مقاومت اسلامی در عراق و رئیس اتحادیه رادیو و تلویزیون این کشور نشسته و آخرین تحولات عراق را به بحث و گفت و گو بگذاریم که در ادامه به آن پرداخته می‌شود.
*عراق این روزها با شرایط خاصی دست و پنجه نرم می‌کند. در حالی که اعتراضات بحق مردم در راستای مقابله با فساد گسترده در ساختار حکومتی همچنان ادامه دارد، ریشه این حرکت اعتراضی مردم را باید در چه چیزی جست‌وجو کرد؟
همان طور که اطلاع دارید نظام سیاسی کنونی عراق دست پخت آمریکاست که پس از اشغال در سال ۲۰۰۳ از سوی غرب برای ما تجویز شد. بر مبنای این نظام سهمیه ای پست ریاست جمهوری در اختیار کردها، ریاست مجلس اهل سنت و نخست وزیری در اختیار شیعیان قرار دارد. این نوع حکومت که مبنای طائفه ای دارد از همان ابتدا با مخالفت عراقی ها مواجه شد. با این وجود نیروهای انقلابی، اصیل و متدین تا اواخر سال ۲۰۱۱ مشغول بیرون کردن نظامیان آمریکایی از عراق بودند و زمان کافی برای پرداختن به این مشکل مهم را نداشتند. بعد این تاریخ نیز دو سال بیشتر طول نکشید که ایالات متحده تروریست‌های داعشی را وارد کرد و بغداد پنج سال دیگر درگیر این قضیه شد. عراق تنها در یک سال اخیر رنگ آرامش به خود دیده و درصدد احیای نقش خود در منطقه برآمده بود. اگرچه نارضایتی از فساد موجود و اعتراض به بیکاری در آغاز اعتراضات نقش مهمی داشت، اما واقعیت آن است که این نوع حکومت مورد پذیرش عراقی ها نیست. نظام طائفه ای عراق را به سمت سهم خواهی گروهی پیش برده و ریشه مشکلات را در همین مسئله باید جست‌وجو کرد که در اعتراضات مردمی هم بر این مسئله تأکید شده است.
*برخی جریان‌های وابسته با موج سواری بر تحولات عراق اهداف پنهان خود را دنبال می‌کنند. به نظر شما اقداماتی از جمله حمله به کنسولگری ایران و همچنین آتش زدن درب ورودی مرقد آیت‌الله حکیم و دیگر اقدامات مشابه با چه هدف و از کجا آب می‌خورد؟
باید توجه داشت که محور آمریکا، رژیم صهیونیستی، سعودی و امارات شکست بزرگی طی سالیان و به ویژه یک سال اخیر در عراق متحمل شده اند. در این مدت نخست وزیری روی کار آمد که منتخب مردم و مرجعیت بود. از سوی دیگر از آنجا که عادل عبدالمهدی ۳۰ سال در فرانسه تحصیل کرده بود، واشنگتن این احساس را داشت که می‌تواند با ایشان کار کرده و اهداف خود را دنبال کند. اما با وجود همه برنامه ریزی ها بغداد روز به روز روابط خود را با دنیای شرق گسترش داده و بر خلاف میل ایالات متحده قراردادهای مهمی با روسیه و چین به امضا رساند. از سوی دیگر روابط بغداد با تهران نیز بعد از خروج نظامیان آمریکایی از عراق به شدت افزایش یافت. طبیعتاً کاخ سفید که در همه توطئه‌هایش برای تخریب روابط دو کشور همسایه ناکام مانده بود، با سوء استفاده از اعتراضات اخیر و بسیج تمام عوامل مزدور خود درصدد برآمد تا حداقل اکنون صدمه‌ای به این ارتباط وارد کند و اقداماتی نظیر حمله به کنسولگری ایران در نجف و کربلا و همچنین هتک حرمت برخی اماکن مذهبی از جمله آتش زدن درب ورودی مرقد آیت‌الله حکیم را در همین راستا می‌توان تعبیر کرد. در عراق تمام ملت خود را مدیون جمهوری اسلامی ایران می‌دانند و بر توسعه روابط میان دو طرف تأکید دارند، مگر اینکه فردی جاهل و یا وابسته باشد که خلاف این مسئله را ادعا کند. این ایران بود که در شرایط سخت و خطیر در کنار ما ایستاد. اکنون نیز با وجود تمام سنگ اندازی‌های دشمنان، تمام شیر حلال خورها در عراق به کارهای بزرگی که ایران به کمک نیروهای انقلابی در کشورمان به انجام رساند، ایمان دارند.
*جناب حسینی! این نیروهای مزدور و وابسته که با سوء استفاده از اعتراضات مردم عراق و انجام اقدامات تخریبی اهداف محور غربی – عربی – عبری را تأمین می‌کنند آیا با عنوان خاصی فعالیت دارند؟
این گروه در عراق به طور کلی تحت عنوان «مهدویون» که زیر این عنوان سه گروه الصرخی، یمانی و مولوی فعالیت دارند، شناخته می‌شوند. انتخاب نام مهدویون هم بی دلیل نبوده بلکه توطئه ای از پیش طراحی شده و با هدف ایجاد حساسیت و بهره برداری سیاسی از نمادهای مذهبی شیعیان و جذب بیشتر مردم صورت گرفته است؛ همان‌گونه که تروریست‌های داعش را با نام دولت اسلامی عراق و شام به جان مردم منطقه انداختند؛ بنابراین در این اعتراضات نیز اسامی مقدس در سرخط توطئه قرار گرفت. مهدویون که به شکلی کاملاً سازمان یافته عمل می‌کنند مستقیماً تحت نظارت سرویس‌های اطلاعاتی رژیم صهیونیستی قرار داشته و با مرجعیت، حوزه و ایران زاویه شدیدی دارند.
*با کناره‌گیری آقای «عبدالمهدی» شرایط برای انتخاب نخست وزیر فراهم شده است. نخست وزیر بعدی چه ویژگی‌های باید داشته باشد تا بتواند خواسته‌های معترضان را تأمین کند؟
همان‌گونه که پیشتر هم گفته شد، مبارزه با فساد یکی از خواسته‌های بحق و مهم معترضان بود. نکته دیگر اصلاح قانون انتخابات است. قانون کنونی که ریشه آمریکایی دارد قانون عدالت آوری نبوده و شامل همه مردم نمی شود، بلکه به نفع احزاب بزرگ (اعم از کرد، شیعه و اهل سنت) است. با توجه به این قانون افراد مستقل و توانمند نمی‌توانند رأی آورده و وارد مجلس شوند. نخست وزیر بعدی باید این دو اولویت را مد نظر قرار دهد.
*برخی از ناظران با ابراز نگرانی از خلأ قدرت احتمالی ایجاد شده بعد از کناره گیری نخست وزیر نسبت به آینده تحولات هشدار داده‌اند. تحلیل شما در این زمینه چیست؟ دورنمایی تحولات عراق را چگونه پیش‌بینی می‌کنید؟
آقای عادل عبدالمهدی فرد بسیار توانمندی بوده و در راستای مدیریت تحولات عراق اقدامات خوبی انجام داد. مرجعیت هم نسبت به شخص ایشان نظر مثبتی داشت. با این وجود در ادامه توطئه صورت گرفته و با هدف آرام شدن اوضاع کناره گیری کرد. قانون اساسی عراق در مورد شرایط پس از استعفای نخست وزیر می‌گوید که باید ائتلاف بزرگ مجلس جانشین وی را مشخص کند و این در حالی است که اکنون گروه‌های انقلابی و مقاومت ائتلاف بزرگ مجلس را تشکیل می‌دهند؛ بنابر این بر خلاف میل غرب، نخست وزیر بعدی هم انقلابی و نزدیک به ایران باقی خواهد ماند. پس از انتخاب نخست وزیر، رئیس جمهور وی را برای گرفتن رأی اعتماد به مجلس معرفی کرده و او در صورت گرفتن رأی اعتماد مأمور تشکیل کابینه می‌شود. همه این اتفاقات باید در مدت ۱۵ روز صورت گیرد.
با وجود تلاش دشمن برای القای این نکته که عراق اکنون در خلأ قدرت به سر می‌برد، من معتقد به چنین مسئله ای نیستم. به نظر شخص بنده اکنون احزاب از سوی مردم معترض تحت فشار قرار داشته و بر سر انتخاب نخست وزیری جدال نخواهند کرد. ضمن اینکه مرجعیت و مردم نیز خواستار انتخاب سریع نخست وزیر هستند. مردم خواهان آن هستند که انتخابات سریع اما با قانون جدید صورت گیرد. اگر قانون جدید در مجلس تصویب شود، به نظر می‌رسد انتخابات زودرس برای تعیین نمایندگان و تشکیل مجلس جدید برگزار خواهد شد تا مردم بتوانند بعد ۱۶ سال عادلانه نمایندگان واقعی خود را روانه پارلمان کنند. به اعتقاد من سال ۲۰۲۰ ما در عراق شاهد انتخاباتی خواهیم بود که بیشتر مردمی خواهد بود؛ این آینده و دورنمای واقعی عراق است.
نظر شما